Orlen: musimy rozwijać OZE na potrzeby produkcji wodoru
Koncern Orlen zaprezentował raport zatytułowany „Rynek wodoru w Polsce i krajach bałtyckich. Prognoza do 2040 roku”, opracowany we współpracy z S&P Global. Dokument ten przedstawia prognozy dotyczące zapotrzebowania na wodór w regionie, na przestrzeni najbliższych dwóch dekad. W raporcie przeanalizowano poszczególne sektory gospodarki, wyzwania związane z realizacją celów oraz źródła dostaw niezbędne do ich osiągnięcia. Dokument omawia również możliwości, jakie odnawialny wodór stwarza dla Polski i krajów bałtyckich, podkreślając jego potencjał w transformacji energetycznej regionu.
Analizy wskazują, że zapotrzebowanie na wodór RFNBO, czyli ten produkowany z energii odnawialnej, będzie dynamicznie rosło. Szczególnie intensywny wzrost prognozowany jest w sektorach transportu, przemysłu oraz produkcji nawozów. W 2030 roku państwa regionu bałtyckiego będą potrzebowały co najmniej 344 600 ton odnawialnego wodoru RFNBO, a do 2035 roku zapotrzebowanie wzrośnie do 660 150 ton. W 2040 roku popyt przekroczyć może już 1,15 mln ton, przy czym największymi konsumentami będą Polska i Litwa, głównie ze względu na przemysł nawozowy.
Bez czystej energii nie będzie czystego wodoru
Realizacja takiego scenariusza będzie wymagała znacznego wzrostu zużycia energii elektrycznej pochodzącej z OZE. Autorzy raportu szacują się, że w 2030 roku będzie to 17,4 TWh, a w 2035 roku – 32,8 TWh. W związku z tym, zarówno Polska, jak i Litwa będą borykały się z deficytem zielonej energii elektrycznej potrzebnej do produkcji wodoru. W 2030 roku deficyt ten wyniesie odpowiednio 5,3 TWh rocznie dla Polski i 2,1 TWh rocznie dla Litwy. Przekłada się to tym samym na deficyt produkcji wodoru RFNBO, który w Polsce wyniesie około 0,11 mln ton, a w Litwie około 0,04 mln ton. Autorzy prognozują, że wystąpienie luki podażowej może zmusić państwa do importu wodoru z regionów takich jak Bliski Wschód, Stany Zjednoczone i Afryka.
Tak duży popyt na wodór będzie powiązany z celami wyznaczonymi przez najnowszą wersję dyrektywy RED III. Aby osiągnąć zakładane redukcje emisji oraz umożliwić stworzenie ekosystemu dla zero- i niskoemisyjnego wodoru, a także odchodzenie od produkcji wodoru opartej na paliwach kopalnych, kluczowe znaczenie będzie miało wsparcie ze strony państwa, które będzie musiało wprowadzić instrumenty finansujące nowe inwestycje.
Źródło: pap.pl